Ready for take of!
Door: Marjolijn Smeets
Blijf op de hoogte en volg Marjolijn
11 Mei 2014 | Ierland, Dublin
De dag van vertrek, hoe zou ik het noemen? Of beter gezegd, hoe zou ik mezelf omschrijven? nogal gestrest, chaotisch, en emotioneel.
Daar ging ik dan, dag pappie en mammie, dag broertje en zusje en dag vriendje.
All zwaaiend en jankend liep ik naar de douane, eenmaal om het hoekje gekomen wist ik niet hoe snel ik naar de gate moest lopen.
Nee eerst controle... Schoenen uit jongedame, ja lekker dan.
Heb je een laptop bij je? ja toevallig wel. Dan mag je die er even uithalen.
Heel erg balen aangezien deze onderin in mijn koffer zat, en ik alles er dus uit moest halen en daarna weer moest inpakken. heerlijk toch?
Eenmaal in het vliegtuig, hoorde ik 2 mensen achter me die Nederlands zijn.
Die kans greep ik aan door meteen te vragen, of ik met hun mee mocht lopen naar de bus en of zij ook naar Dublin gingen.
Natuurlijk! was het antwoord en daar ging ik dan, met een ouder echtpaar, waarvan de man mijn zware koffer voor me droeg.
Bij de bus aangekomen, moesten we eerst een kaartje kopen. Laat dat maar aan ons over, zeiden de aardige meneer en mevrouw.
Het kaartje voor de bus hoefde ik niet te betalen.
Ook kreeg ik een boekje over Dublin van ze, die mocht ik hebben om me een beetje wegwijs te maken.
In de bus hebben we gekeken waar zij moesten uitstappen en waar ik moest uitstappen.
Het was een eindje uit elkaar, maar ze stonden erop om me netjes af te zetten bij mijn hostel.
Toen moesten we de bus uit.
Dat was me toch even wat, want ik vergat dat de autootjes hier iets anders rijden dan in Nederland.
Links op de weg rijden en het stuur aan de andere kant in de auto.
Dat was wel even wennen!
Het begon te regenen, maar niet een gewone huis, tuin en keuken regenbui. NEE hevige stortregen viel uit de lucht en mijn laarsjes waren binnen een mum van tijd niet meer waterdicht.
Het water stroomde de straten af en binnen de kortste keren kon ik mijn haren al uitknijpen.
Na lang rondlopen hadden we het dan eindelijk gevonden.
Mijn voorlopige onderkomen.
De lieve mensen gaven me een hand, wenste me succes en verlieten het pand.
Wat een lieve mensen! (uit Kerkrade hahaha)
En dan sta je er alleen voor.
Aardige mensen aan de balie, en dan kom je op een female only kamer van 10 meisjes.
jullie raden het al... WAT EEN TROEP!!!!!
schoenen, sokken, stijltangen, en shopping bags slingeren overal rond.
Ik werd meteen opgevangen door een jonge vrouw uit Brazilië, 31 jaar, en heel vrolijk.
In haar ogen ben ik al het schattige prinsesje, en lijk ik op Kirsten Dunst uit de film Spider man.
Ze nam me mee op sleeptouw en aten pizza, en gingen meteen boodschappen doen in de Lidl, wat een opluchting dat ik bekende producten zag!
Thuis aangekomen ga ik naar mijn kamer waar ik toch echt even moet huilen (gelukkig is er niemand!!)
zo veel indrukken van de dag hebben me emotioneel gemaakt, maar ook erg moe.
Ik mis Nederland, mijn familie, mijn vriendje en de diertjes.
Hier mag je gebruik maken van het servies en bestek, maar moet je het zelf afwassen, waar de meeste mensen hier geen prijs voor hygiëne krijgen. Wat mij ook erg onrustig maakt, dankzij smetvrees.
Nu zit ik hier in de gezamenlijke ruimte op mijn laptopje te tikken en ik hoor heel veel nationaliteiten om me heen.
Ik moet zeggen, alleen voel ik me wel, maar de mensen zijn wel erg aardig.
Morgen is mijn introductie dag op school en moet ik een Engels test gaan afleggen.
Nu ga ik maar eens naar de rommelige kamer om te gaan slapen, en morgen is weer een dag.
De foto's van vandaag, komen morgen erop!
-
11 Mei 2014 - 22:12
Mamsie:
He lieverd, je hebt ook al schrijverstalent. Laat t maar ff allemaal bezinken, weet je nog? Zeg dat maar gewoon als je iets geks of iets minder leuks meemaakt dan lach je vanzelf hihihi. Dus......ik moet t ff latuh beszinkuh, lachuh........
wat een aardige luuj oet Kirchroa. Die kom je beslist nog eens tegen. Kusje, xxx -
11 Mei 2014 - 22:16
Sylvia:
Leuk om te lezen hoe je dag verlopen is. Ik ben ook benieuwd naar de foto's.
Mooi om te weten dat er zo een lieve mensen bestaan die je hebben geholpen vandaag.
Als je aan de nieuwe mensen een beetje gewens bent, dan voel je je ook niet meer zo alleen. Dat gaat sneller dan je denkt.
Voor straks slaap lekker en succes voor morgen.
Ik ben trots op je.
Xxx Sylvia -
11 Mei 2014 - 22:26
Eef:
Oehhhh awesome het is nu al spannend! So exciting!! Ik wou dat ik ook op avontuur kon! -
11 Mei 2014 - 23:22
Joyce:
Hey lief buurmeisje.je bent op reis lezen we?? Klinkt super en ook best eng zo alleen..kom je weer heelhuids terug? In ieder geval veel plezier en een super reis verder gewenst xxx van je "overbuurtjes" -
12 Mei 2014 - 16:12
D'r Pap:
Zet m op kleinste meid van me (dan bedoel ik je lengte haha) je redt het wel met zoveel goede mensen om je heen. Vandaag naar het College en morgen begint het dan echt. Nu kan je nog bedenken wat je gaat eten en vooral met wie je dat samen kan inkopen en koken. En het schrijven zit toch in de familie, wat een grappig verslag van een hectische dag. Zo grappig voelde je je dus niet maar het dan toch met zoveel humor van je af kunnen schrijven, chapeau.
Veel schouderklopjes en XXX,
Groetjes,
Pap -
12 Mei 2014 - 17:01
Mamsie:
Zo, de kop is er nu echt af. Ben benieuwd hoe het op het college was.xxx
-
13 Mei 2014 - 09:14
Mieke En Johan:
Hey Marjolijn,
We hebben met je meegereisd, maar wisten niet hoe e.e.a. eraan toe zou gaan. Ierland, goede herinneringen maar ook: eerste keer gevlogen, links rijden, stortregen.... D'r komen weer herinneringen boven. 't Goede nieuws is, dat er heerlijke herinneringen zijn gebleven. Die wensen we je ook van harte toe. Om te slagen voor je missie en vooral voor de indrukken. Overhaast niet teveel en sluit je op tijd af. Probeer die kamer niet netjes te krijgen, gebruik je tijd om leuke dingen te doen en mee te maken.
Heel veel succes ermee.
Lieve groetjes van Mieke en Johan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley